LEOPOLD SONDI

Leopold Sondi, autor knjige “Ucenje o familijarnom nesvesnom” (Prometej, Novi Sad, 2011.)  anticipirao je razvoj siksal-analize, zasnovane na izucavanju familijarnog nesvesnog.

PSIHOLOGIJA

Ivan Nastovic   

“ U dubinskoj psihologiji se 1937.godine pojavio jedan novi pravac:Sondijeva sikzal-analiza (schicksal-analiza) – analiza familijarnog nesvesnog, koja predstavlja most izmedju Frojdove psihoanalize, odnosno individualnog nesvesnog, I Jungove arhe-analize, odnosno kolektivnog nesvesnog.

Leopold Sondi (1893-1986), koji bez sumnje predstavlja najznacajniju licnost druge generacije  naucnika koji se bave dubinskom psihologijom, na egzaktan nacin, analizom velikog broja genealoskih stabala, uspeo je da dokaze da se izmedju individualnog nesvesnog, koje sacinjavaju individualno potisnuti sadrzaji, I kolektivnog nesvesnog, koje sacinjavaju arhetipovi, nalazi jedna do tada potpuno nepoznata oblast nesvesnog, koju je nazvao familijarno nesvesno, a ciji su sadrzaji latentni recesivni geni. 

HRABAR PRE FROJDA

Ovim otkricem Sondi je u dubinsku psihologiju uveo  novu dimenziju I time dopunio I prosirio krug njenog istrazivanja, tako da danas vecina dubinsko-psiholoskih fenomena dobija svoj pravi I puni smisao tek kada se sagledaju u svetlu individualnog, I familijarnog, I kolektivnog nesvesnog.

Gotovo je neverovatna cinjenica da je Jung, koji se posle odvajanja od Frojda (1913) potpuno posvetio proucavanju praistorijskog sloja nesvesnog I tako otkrio kolektivno nesvesno, presao preko velike oblasti familijarnog nesvesnog, koje danas igra vaznu ulogu u dinamickoj psihijatriji I psihologiji. To je uzrokovalo da familijarno nesvesno, kako u okviru Frojdovog tako I u okviru Jungovog ucenja, ostane po strain.

Prva Sondijeva saopstenja o familijarnom nesvesnom pojavljuju se 1937. godine; ona cine osnovu na kojoj se kasnije razvilo sikzal-analiticko ucenje. Medjutim, zacetak ideje o familijarnom nesvesnom, odnosno o delovanju latentnih recesivnih gena, kod Sondija se javlja daleko ranije, jos 1911. godine, kada mu je bilo samo osamnaest godina. U to vreme Sondi je mladalackim zarom citao dela Dostojevskog, kada se nad romanima ‘Zlocin I kazna’ I ‘Braca Karamazovi’ prvi put upitao: zasto je Dostojevski za junake svojih romana sa posebnom naklonoscu birao bas ubice?  Sondi pise da je tada, sa hrabroscu mladog coveka, o tome razvio vlastitu teoriju, koja glasi: Dostojevski je mogao I morao u svojim delima da prikazuje psihicki zivot ubica, jer je u skrivenom obliku, u svom familijarnom nasledju, nosio ubicu u sebi, tako da je u stvaralackom radu spontano I nesvesno projektovao latentne ubilacke impulse u psihu svojih junaka,, jer je I sam bio ‘latentni ubica’. (Buduci da se Frojdov rad Dostojevski I oceubistvo pojavio tek sedamnaest godina kasnije (1928), iskljucena je mogucnost da je na pojavu ove Sondijeve ideje mogao uticati Frojd). 

BEZ SIMBOLA I SIMPTOMA

Sodijeva teorija iz mladalackih dana nasal je svoju punu potvrdu ne samo u kasnije formulisanom sikzal-analitickom ucenju vec I u poznatoj biografiji H.Trojata o Dostojevskom, koja se pojavila u Parizu 1940.godine, a u kojoj autor jasno istice da su u genealoskom stablu Dostojevskog figurirale ubice I svestenici, sto se sasvim poklapa sa  Sondijevom pretpostavkom iz 1911.godine. 

Sikzal-analiza je zasnovana na analizi familijarnog nesvesnog, odnosno na analizi predaka koji u nama I dalje zive u formi latentnih recesivnih gena I nesvesno determinisu izbor ljubavnog I bracnog partnera, prijatelja, ideala, vrste bolesti I smrti, pa na taj nacin upravljaju nasom sudbinom. Stoga Sondi svoje ucenje I naziva ‘sikzal-analiza’,  odnosno analiza sudbine, pri cemu sudbinu tretira kao medicinski I dubinsko-psiholoski problem, a ne kao misticnu silu koja na nepoznat nacin upravlja tokovima naseg zivota.

Otuda se, za razliku od individualnog nesvesnog – koje stvara simptome, I kolektivnog nesvesnog – koje stvara simbole, familijarno nesvesno ispoljava u izboru, zbog cega upravo putem analize izbora saznajemo prirodu I sadrzaje familijarnog nesvesnog.

Ako je velika zasluga Frojda u otkricu, istrazivanju, dijagnostikovanju I terapiji individualnog nesvesnog, mozemo slobodno reci da Jungu I Sondiju pripada isto tako velika zasluga, prvog u oblasti kolektivnog, a drugog u oblasti familijarnog nesvesnog.

‘Ucenje o familijarnom nesvesnom’ je prva knjiga  Leopolda Sondija prevedena kod nas, za koju je podroban predgovor napisao autor ovih redova.  U ovoj svojoj knjizi Sondi je sazeo sustinu svog ucenja, pa ce ona biti od velike koristi ne samo psiholozima I psihijatrima, vec I svima onima koji su istinski zainteresovani da se upoznaju sa Sondijevim ucenjem, koje pored Frojdove psihoanalize I Jungove analiticke psihologije predstavlja jedan od jezgrovitih pravaca dubinske psihologije, koji zajedno grade ne samo bazu, vec I komplementarnu dinamicku celinu, zbog cega je Sondi I tezio njihovom ujedinjenju.”

Ne znam kako cete vi, ali ja cu svakako da se bolje upoznam sa Sondijevim delom! Eto meni poklona za Novu 2012.godinicu.