Umetnost…. Jedna rec, a tako mnogo znaci. Napaja dusu energijom koja pokrece. Vodi nas u nas svet zauvek skriven od vecnosti. Omogucava da kroz prizmu vremena – jedan um dotakne drugi bez obzira da li putem knjige koja recju budi mastu I radoznalost, da li muzikom koja nijansama tonova izaziva vizije sto stimulisu nasa cula ili SLIKOM koja je, za mene , NAJSAVRSENIJI IZRAZ UZBURKANIH EMOCIJA koje se PRETACU U SMIRAJ POSLEDNJIM POTEZOM KICICE.
Iz magline se izazovno nudi spektar boja koji ne dopusta da bude mimoidjen.
Slika u slici. Zamrznuti trenutak srece. Fotografija vencanja iz nekog davnog perioda. Pored napustenog svecnjaka sa nedogorelim svecama, kraj sasusenog cveca koje je cudesno zadrzalo svezinu mladosti, zmirka sanjivi cajnik iz koga niko nece biti posluzen.
Zapravo, takav je prvi utisak da, osim dvoje vencanih I ovekovecenih fotografijom, nema vise nikog na slici. Sve je ususkano pod velom davnine, zasuto prahom proslosti I melanholijom koja doziva.
Kao sto je u NASU SVEST DUBOKO ZARONJENA N A D A da iz svih TESNACA IMA IZLAZA, tako naslikana jabuka, izasla iz Raja, obecava POCETAK POSLE KRAJA. Jer, kada se prekoraci dozvoljeno, kroci se u neizvesnost, kroci se u svet koji vise nije raj.
Okolo takve kompozicije, razmazane boje, kao kulise drevnih pozornica nagovestavaju da se mozda iza njih glumci uzurbano spremaju da odigraju svoju zivotnu ulogu na “daskama koje zivot znace”.
I kada pomislis da je to sve sto slika pruza, ostavljajuci te mozda I ravnodusnim, ERUPCIJA BESA STO JE NESHVACENA, Z G R A B I TE nespremnog, zarobi te I uvuce u svoje lavirinte DA JE OSLUSNES. Da li je to DOMINACIJA DUHA slike koji je PLOD VRISKA VASIONE iz ledenog daha proslosti I razigranih boja sadasnjeg trenutka koji mami dusu posmatraca da istrazuje sliku koja zivi ?
A SLIKA ZIVI tako sto neprestano iz nje izranjaju novi, neocekivani LIKOVI koji su MISIONARI jos NESAZRELIH IDEJA UMETNIKA. Pre svega, zamisljen PROROK, zagledan kroz vreme, koji dopier do svesti ili je izronio iz podsvesti. Sta zeli da poruci? Sta prorice? Njegov lik nista ne odaje. On samo POSTOJI SKRIVEN OD VECNOSTI, a izronio iz nje…. Zatim, lik indijanca poglavice… lik UMETNIKA sa kapom, pelerinom I MASKOM, UMETNIKA KOJI Z E L I DA OSTANE ANONIMAN , kako samo STVARALAC ima potrebu da ostane NEOMETAN od onih koji ga ne shvataju, da ostane u SVOM RASKOSNOM SVETU NEISCRPNE INSPIRACIJE I ENERGIJE koja je BOZANSKI DAR, a opet u DODIRU SASTVARNOSCU I TRENUTKOM U KOME PROZIVLJAVA SOPSTVENA DELA kroz koja se POMALJA NJEGOVA RANJIVA SUSTINA.
U miljeu tih likova koji zrace blagoscu, a koji su se SAMI POJAVILI, naziru se I neke zlocudne pojave, neprijatnog lika, sa vrebajucim izrazom macke pri lovu, pa cak I glave zivotinja u vidu trofeja.
Svaki posmatrac otkriva nesto novo sto je I oku drugih pristupacno. I SLIKA VEZUJE SVOJOM MAGIJOM VECNOSTI, zahteva da bude gledana I dozivljena. Mozda I zato sto u jednom kutu slike, DETE, OBLIKOVANO NEBESKOM MAGLINOM, kao andjeo nestvarno, OSVETLJAVA P A U N A, rajsku pticu, SIMBOL IGRE, jer “paun igra I kada je najteze”.
Bilo je to razmisljanje osnovca pred sopstvenim platnom “DOMINACIJA-skriven od vecnosti” 2000.godine.
No comments:
Post a Comment